woensdag 30 december 2015

CHARLEVILLE KERST 2015

27 december 2015
dag 1

Om 7 uur stonden we in Beerse klaar om met 2 andere Defenders (Wandelstok Guy en Wandelstok Lieven - Chantal) richting Waver te bollen. Van daaruit zou de vierde Defender (Christiaan, Gunhilde, Rik en Marie) ons verder vergezellen. De planning was om vanaf Bouillon naar de streek van Charleville te rijden via roadbooks. Omstreeks 11 uur konden de heren hun eerste modderbad nemen (l'amusement des hommes....). De route volgde meerdere zulke paadjes maar kronkelde ook wel eens tussen kleine dorpjes. Kerstsfeer? Jawel, doch op de meest kitscherige manier die ik in de laatste decennia heb gezien. Ik waande me in de jaren '60.... Het gebruik rond het zetten van een kerstboom scheelt ook lichtelijk met onze gebruiken. Zij zetten hun versierde boom (jongens, ik heb me daar toch scharminkels gezien!) buiten (tegen de muur, rond een verkeerspaal, ...). Toegegeven, het scheelt wel een pak wanneer je de boom afbreekt. Je moet je van de gevallen naalden niks aantrekken.....
Op een bepaald moment arriveerden we op een pleintje aan een kerk. Daar werden de worstjes opgewarmd. Verrijkt met een goede kwak mosterd of ketchup, opgeborgen tussen een stukje 'baguette', veranderde dat al snel in een smakelijke hotdog.
Nadien werd de weg (soms heel vettig, soms vettig, soms weinig vettig) met veel precisie verdergezet. We merkten geregeld dat de jacht open was. Groepen jagers daagden her en der op. De éne groep al wat vriendelijker dan de andere..... Verder kon het landschap waardoor we reden, zomaar weggeknipt zijn uit een album van Asterix en Obelix. Ik ben er bijna zeker van dat Panoramix en Obelix hier geregeld vertoefd hebben. De éne voor de ontelbare maretakken; de andere voor de everzwijnen.
Rond half 5 kwamen we op onze auberge in Thin-Le-Moutier aan. 't Was er echt netjes en de 'madame' was vriendelijk en behulpzaam. Zeker wel een aanrader! (Als je er naartoe gaat, neem dan kamer 3 niet wanneer je gewoon bent op een stevige lattenbodem/matras te slapen... Ik heb er een tijdelijke rugpijn aan overgehouden.) Regarde le link suivant ......
't Aperitiefke (plaatselijk gebrouwen cider ofwel een streekbiertje uit de Noorderkempen) ging aan een eenvoudig maar lekker avondmaal vooraf. Dag 1 was in ieder geval geslaagd!






Panoramix zou content zijn...



28 december 2015
dag 2

Uit bed komen en meteen over een helling met weiden en bossen kijken waar het gras wit ziet van de koude temperatuur.... Dat doet goed en verlicht de rugpijn toch een beetje. Wacht maar, bed, vanavond pak ik het anders aan!
We namen onze tijd voor het ontbijt en keuvelden nog over koetjes en kalfjes, steekassen, wielen, reisverhalen, vooraleer we het aluminium ros weer bestegen. Na enkele kilometers doken we, onder een zacht voorjaarszonnetje, weer een tricky track in. Hiervoor waren ze toch naar hier gekomen. De route leidde ons weer langs bossen, akkers, weides en dorpjes. Het valt toch echt wel op hoe verlaten de kleine dorpjes erbij liggen. De meeste huizen staan leeg en te verkommeren. Jammer.....
Eén van de moeilijkste stukken was de weg naar een bakker! Dat was een ware zoektocht. In die streek rijden de bakkers nog met een bestelwagen van deur tot deur om het brood te leveren. Ik zeg het nogmaals... Je waant je in de jaren 60....
Na de inkoop van het Frans brood, gingen we op zoek naar een plaatsje om rustig te eten. Weer niet de makkelijkste weg (vastrijden, vervelende jagers). Als je dan bedenkt dat je Thaise, tomaten- en erwtensoep met Frans brood, of brood met kaas, chocolade kan eten op een plaats waar 'the streets have no name', ben je helemaal tevreden en voldaan.
Het doel van de dag was een laat bezoek aan een verlaten steengroeve. Elk plekje dat nog niet besmeurd was door de vettige ondergrond, kon bij deze route nog aan bod komen. Op zo'n momenten kan je best niet bij een carwash aankloppen.
De steengroeve was indrukwekkend. Met mankracht kan je toch veel verwezenlijken. 
Iemand maakte ook nog de opmerking dat dit een mooie locatie zou zijn om te kamperen. 
De zon was helemaal verdwenen; het werd dan ook tijd om terug naar de auberge te keren. Daar aangekomen, bleek dat de mannen toch nog niet helemaal voldaan waren. Ze gunden dan maar al te graag de vrouwen een uurtje tijd om een warme douche te pakken en even te rusten, terwijl zij er in het donker nog even met de auto's op uit trokken.
Die tijd heb ik ook gebruikt om een gevecht met het bed aan te gaan. De matras werd horizontaal en verticaal gekeerd in de hoop dat dit toch enige beterschap aan de nachtrust zou bieden. 
Het idee kende een tevredenheidsfactor van 80%. Een betere slaap werd hierdoor zeker bereikt.
Het avondeten verliep weer ontspannen en languit. Gemoedelijke sfeer, enkele verhalen, veel trucjes met de kaarten die uitgevoerd werden door de 2 jongste telgen van de groep (trucjes waarmee ze de 'oudjes' vlot konden misleiden), zorgden voor een goede afsluiter van deze dag.


Toch maar even peilen hoe diep het is.......






bezoekje aan de verlaten steengroeve


29 december 2015
dag 3

Toch goed geslapen! 't Bed is nog steeds niet op z'n vriendelijkst maar de stilte en de donkerte van de streek maakte al veel goed. We genoten weer van een uitvoerig (in tijd) ontbijt, rekenden af en laadden de wagens weer in om de terugweg via andere tracks aan te vatten. 
Ditmaal kregen we geregeld af te rekenen met dichtbegroeide wegjes; de krassende en piepende geluiden op de wagen behoorden al vlug tot de vertrouwde geluiden. In een dorpje viel het oog al snel op een 'luxueus' houten telefoonhokje. Omdat het een beetje aan het miezeren was, kreeg dit plekje al gauw een andere bestemming. Het werd tijdelijk omgedoopt tot het establissement '  l'estomac des Belges' (warme soep, stokbrood.....).
Nadat de afwas gedaan was, vervolgden we de weg. Geregeld moesten we terugkeren omdat er een verkeersbord stond dat de weg voortaan niet meer toegankelijk was voor 4x4's, quads of motors. Rond het dorpje Vendresse was dit schering en inslag. Er werd nog geprobeerd om de burgemeester te bereiken (er stond een plaatje bij dat je steeds de toestemming mocht vragen aan de maire) maar hij nam niet op. Via de moderne navigatiesystemen, bereikten we dan via een omweg, een gegeerde helling. Guy was de enige die deze kon overwinnen. Hij mocht met recht van deze prestatie genieten. 
Van hieruit reden we dan richting sas 4 op het Canal des Ardennes in St Aignan. Op deze plek was men er in 1892 in geslaagd om een kanaal dwars door een heuvel te laten gaan. Wanneer je in de buurt bent, moet je er zeker eens langsrijden.
Op de oever van dit kanaal kwamen de spuitbusjes en papierproppen te voorschijn. Hiermee werden de nodige delen om wettelijk/veilig over de weg te rijden, van slijk ontdaan. Plots werden de lichten en pinkers weer helder...
Op de terugweg hielden we nog een kleine halte in Bouillon. Deze stad en bijhorende burcht baadden wel in sfeervolle kerstverlichting. Omdat we daar geen open frituur vonden, reden we even verder. Buiten de stad, richting autosnelweg, hadden we meer geluk. Belgische friet.... 't was nog eens iets anders dan Frans brood!
In Waver stopten we dan om afscheid te nemen van Christiaan en co. De drie overige Defenders keerden samen terug, richting Beerse om daar een laatste keer te stoppen. 't Was fijn, ontspannend en gezellig! 





Dit is Guy's helling



Alle foto's zijn te bezichtigen op de link die achter het laatste woord zit.