dag 1
't Was een beetje aan de vroege kant toen vanmorgen de wekker onder de Romboutstoren rond half 5 afliep. Onze Ronny kwam ons om 5 uur halen om ons naar de luchthaven van Schiphol te brengen. Twee uurtjes later konden we ons gaan inchecken. Na alle formaliteiten en een luchthavenontbijtje, vonden we al snel onze stoel in het vliegtuig. Ik heb m'n grenzen weer even moeten verleggen; vliegen is niet m'n ding... Vooral het opstijgen en het nemen van bochten zijn niet m'n 'dada'. Maar het idee dat we 2 uur en half later in Roemenië zijn, verzachtte de pil. Jayjay (of Gégé) stond ons aan de uitgang op te wachten; hij bracht ons naar Brasov. Onderweg zagen we de Karpaten opdoemen en de temperatuur lichtjes zakken. De bergtoppen waren bedekt met een laag sneeuw maar de zon scheen aangenaam. Weer twee uur en half later stopten we bij Ides en Liesbet. Het was een warm weerzien! Nadat Kato en Thibo van de school afgehaald waren, bezochten we met z'n allen een ski-oord vlakbij. 't Had wel iets: een eerste laag zachte sneeuw onder de sfeervolle verlichting van een ski-oord dat reikhalzend uitkeek naar de komende horde skiërs. Op het moment dat wij daar waren, was het er aangenaam kalm. De taxichauffeur had ons verteld dat er daar ergens een restaurant zou zijn waar je berenvlees zou kunnen eten en dat wilde Dirk wel eens proeven. Ides had voor ons het restaurant gevonden, maar de beer was nog niet geschoten.... Niet getreurd, er stonden nog heel wat andere lekkere gerechten (met palenka als aperitief) op het menu. Het restaurant ademde traditie en gezelligheid; we voelden al meteen dat deze trip een voltreffer was.
Op de terugweg stopten we nog op een 'point-de-vue' over 'Brasov by night'. Ik was onder de indruk van de grootte van de stad (de vijfde grootste stad van Roemenië). We sloten de avond af met een uitgebreide, warme avondbabbel ten huize van Ides, Liesbet en co. De twee kleinsten hadden ook nog genoten van bompa's cadeautjes en het voorlezen van de verhalen van Dombo. Na een korte avondwandeling naar Laura's pension, waren we toch ook wel blij dat we eindelijk in ons bed konden kruipen.
Mmmm, besneeuwde Karpaten..... Dat hadden we eerder nog niet gezien!
in het ski-dorp, net voor zes uur 's avonds
Brasov by night
2 november 2017
dag 2
Laura's pension... sober, proper, en een avontuur op zichzelf. Het pension is 24 op 24 uur open omdat de receptioniste er 's nachts op de zetel slaapt. Wanneer je dan binnenkomt, zie je haar verdwaasde gezicht opdoemen en terug wegzakken, nadat ze gezien heeft wie er binnen is gekomen. Het ontbijt wordt er genuttigd in de 'koele' zaal, aan een tempo waarvan je zeker geen stress kan krijgen. De sneden brood kan je ook als frisbie gebruiken.... Maar, we nemen het er allemaal graag bij!
Met de taxi reden we naar het centrum van Brasov. Opgelet! Het verkeer verloopt hier zeeeeer vlot! Als chauffeur heb je best een paar ogen extra en moet je beschikken over een flinke portie durf.
Het plan was dat we via de kabelbaan naar een top vlakbij zouden gaan, tot aan de letters BRASOV. Een revisiebeurt gooide echter roet in het eten.... We beslisten dan maar om meteen het oude stadsgedeelte in te duiken. We vergaapten ons aan de gebouwen die decennia geleden moeten gepronkt hebben met hun pracht en praal. Ondertussen hebben al heel wat gebouwen af te rekenen met aftakeling en hunkeren ze wellicht naar eerherstel. Ze verdienen dit zeker maar ik vraag me af of het er wel van zal komen. Het grote plein naast de Zwarte Kerk heeft de allures van het San Marcoplein van Venetië; de vele duiven worden er alvast door de toeristen gevoederd. We bezochten de Zwarte Kerk en ook een orthodoxe kerk. Daar waren we getuige van een ondertrouw, voorgegaan door een vriendelijke pastoor die ook tijd had voor een babbel met ons. Hij maakte er tevens geen probleem van dat hij een oproep op zijn gsm kreeg....
Sneeuw op de bergtoppen maar toch een stralende zon! Terrasjesweer!
's Middags aten we een traditionele goulashsoep in een restaurant dat gevestigd is in een vroegere gevangenis. Dit gebouw straalde geschiedenis en gezelligheid uit. Van daaruit namen we een taxi naar een hotel vlakbij, waar er voor ons een massagebeurt was gereserveerd. Manman, dat uur heeft ons allen deugd gedaan! Geen 'golden eyes' maar 'golden fingers'!
Liesbet pikte ons daar op om samen de kinderen af te halen. Na een avondlijke wandeling naar en door het park vlakbij, genoten we van een home-made-spaghetti en herhaalden het avondlijke patroon van de dag voordien.
't Was weer een mooie dag!
het smalste straatje
Soms sta je toch te kijken van kitcherige keuzes...
lekker en sfeervol
3 november 2017
dag 3
Deze dag stond in het teken van off-road in de Karpaten. Maar eerst brachten we een bezoek aan de fabriek van Ides. Mijn technisch niveau werd weer wat opgekrikt. Ik werd me weer eens bewust van het feit dan niet alles zo evident is dan wat het lijkt.
Na het bezoek, ging het richting 'speeltuin Ides'. De ogen van de mannen glunderden wanneer we wegen insloegen die alsmaar smaller werden en waarop er steeds minder verkeer was. Het wegdek veranderde van verhard naar eerder onverhard, onder een laagje van bladeren en sneeuw. We hadden zeker geen week later moeten komen want dan hadden we deze rit niet meer kunnen maken. Af en toe hadden de chauffeurs af te rekenen met uitdagingen. En ja, dat maakt het juist leuk! Net wanneer je dacht dat de beschaving er ging ophouden, kwamen we aan een uniek winkeltje/cafeetje. Een klein terrasje, enkele banken en tafel, een primitief buitentoilet maar verder ook een mooi uitzicht over de Karpaten. Hier namen we de tijd om even iets te drinken en te genieten van het moois dat de natuur te bieden heeft.
Van daaruit ging het nog even verder, terug naar de 'bewoonde' wereld. Na een voortreffelijk lekkere maaltijd in een restaurant in de buurt van Brasov, reden we weer richting Ides' huizes om er een volgende gezellige avond in te gaan.
Even ervoor zorgen dat de auto gestart kan worden.
op de 'parking' van de shop/café
4 november 2017
dag 4
Vanmorgen hebben we het brood laten roosteren. Dat was geen slecht idee! Het ontbijt smaakte er veel beter door!
Op onze laatste dag begonnen we met een bezoek aan een park waar beren die mishandeld werden, mogen genieten van een rustige, beerwaardige dag op een groot afgebakend terrein. In plaats van kunstjes allerhande te doen, mogen ze in dit park gewoon 'beer' zijn. Op dit moment zitten er een 80-tal bruine beren en ook enkele wolven en reeën. Een knap initiatief!
Onderweg naar Bran, stopten we voor een kleine maaltijd die we konden nuttigen op het terras. De temperaturen waren er dus best nog aangenaam. Kato en Thibo konden er zich ook nog even uitleven in een speeltuintje.
In Bran bezochten we het kasteel met de typerende spitse, rode torens. Het is één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Roemenië en staat ook wel bekend als het kasteel van Dracula, hoewel het geen connectie heeft met deze mythische figuur. In het begin van vorige eeuw huisvestte er de koninklijke familie. Zeker als je in de buurt bent, is het toch wel een aanrader!
Volgens de gewoonte van de voorbije dagen, eindigde deze dag ook weer bij Ides en Liesbet thuis. Bompa bakte pannenkoeken als avondmaal. Nadien werd er voor een laatste keer voorgelezen uit de verhalen van Dombo. Nadat we de kindjes een laatste warme knuffel hadden gegeven, vingen we de laatste avond aan. Vooraleer we naar het pension terugkeerden, namen we afscheid van 2 lieve, gezellige mensen die ons de voorbije dagen warm verwend hebben met hun tips, gezelschap en hulp om ons enkele onvergetelijke dagen te bezorgen.
Liesbet, Ides (en Kato en Thibo), heel erg bedankt voor onze fijne vakantie! We hopen jullie snel weer terug te zien!
Klaar voor vertrek naar het berenpark.
In hun vorig leven moesten de beren in zulke kooien leven.
Dan is dit toch iets anders, hoor.
Etenstijd!
Tijd voor ernstig werk...
5 november 2017
dag 5
Deze keer konden we op een redelijk uur de terugweg aanvatten. Om 9 uur vertrokken we naar Boekarest om er rond de middag op te stijgen. Eenmaal geland, konden we de TGV nemen naar Antwerpen om van daaruit de trein naar Mechelen te nemen. Daar werden we opgewacht door een Wolfke die ons vergastte op een 'wild' Mechels etentje (waarvoor nogmaals dank!).
't Was weer een tripje om in te lijsten! Roemenië.... 't blijft een aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten