dag 1
12 juli 2018
Aanvankelijk was het idee om weer naar Oekraïne te trekken. De gidsen hebben de rit uiteindelijk afgeblazen... Gelukkig lag er nog een roadbook door Slovenië in de kast! Enkele vertrouwde gezichten zullen de trip met ons mee maken.
Vanochtend om zes uur werd er gestart. Het verkeer vlotte redelijk goed tot kort na de middag. We hadden al enkele kleine 'staus' gehad omwille van wegenwerken (men is in Duitsland wel erg druk bezig met werken op de snelweg) maar 8 km voor Stuttgart hebben we de hoofdvogel wel gehad! We hebben hier zowaar 3 uur over gedaan! (dat is dus een gemiddelde snelheid van 2,66 km/uur oftewel 44,33 meter op een minuut.....). Even voorbij München hebben we er nog een kleintje bij gedaan van een half uurtje....
Gelukkig
verschenen de Alpen al geruime tijd ten tonele. Ze verraadden al dat we in de
buurt van Oostenrijk waren. Deze grens hadden we om kwart over zeven bereikt.
't Was een goed idee geweest om op voorhand al een overnachting te boeken:
'Schönes Aussicht' in Kuchl (de naam staat helemaal voor wat je krijgt wanneer
je rondom je kijkt). Van hieruit moeten we nog maar een dikke 200 km doen en we
kunnen vertrekken op onze route door Slovenië.
Hieronder zie je welke dorpen/stadjes we zullen tegenkomen.
Hieronder zie je welke dorpen/stadjes we zullen tegenkomen.
BLED
dag 2
dag 2
13 juli 2018
Zeg nooit ‘neen’ tegen een Oostenrijks ontbijt! Lekker, gevarieerd en met uitzicht op de Alpen…. Wat kan er mooier zijn om de dag mee te beginnen!
We moesten nog maar een kleine tweehonderd kilometer rijden om de Sloveense grens te bereiken en elke minuut konden we genieten van prachtig berglandschap. Je geraakt er met momenten sprakeloos van…. Tegen de Sloveense grens rijd je door kilometerslange tunnels en over vele hoge bruggen. Deze keer overal vlot verkeer. De laatste tunnel , de Karawankentunnel met een lengte van bijna 8 kilometer, brengt je op Sloveense bodem.
Al vrij snel hadden we een camping vlakbij Bled gevonden. Bled vonden we té toeristisch om er op camping te gaan, maar 3 kilometer verder, in Bosec, kon de camping ons bekoren.
De wandelschoenen (ook al heeft iedereen een eigen mening over wat een wandelschoen is) werden al snel aangetrokken om te voet naar Bled te gaan. We konden genieten van het gigantisch grote meer met zijn bijzonder blauwe en propere water (je kon de vissen zien zwemmen), we tuurden naar het kerkeiland en naar het rotskasteel…. Achter ons hoorden we enkele vrouwelijke toeristen in het Vlaams met elkaar praten en toen ze verder gingen, herkende ik er twee vriendinnen uit Merksplas in. Monique en Edith kruisten er toevallig onze weg! Slovenië is klein, maar zo klein…..
Onder een aangenaam zonnetje wandelden we terug naar de camping. Zo meteen wordt er nog een duikje gedaan in het meer hier vlakbij, wordt er nog een hapke gegeten en slapen we voor de eerste keer op Sloveense grondgebied. Morgen vervoegt ons de auto van bompa en Ronny en kunnen we aan de trip beginnen.
voet (of wielen) op Sloveens grondgebied
De boorkop die de tunnel heeft uitgegraven, heeft nog een ereplaats gekregen.
De eerste van de vele bijenstands die we zagen.
Op het kerkeiland wordt nog veel getrouwd. Het is enkel te bereiken via bootjes. Komt vandaar de uitdrukking 'in het huwelijksbootje stappen' misschien....?
De wereld is klein.....
TOEN WAREN WE MET VIER
14 juli 2018
Aan de uitgang van de camping stond de Discovery van Ronny (en bompa) ons op te wachten. We vertrokken voor het eerste gedeelte van het roadbook. Al snel trokken we de bergen in. Geregeld werden we verrast door mooie vergezichten. De hoogtemeter vertelde ons meermaals dat we boven de 1100 meter zaten. Tijdens een stop om de magen te versterken, kregen we het gezelschap van enkele volle, rijzige koeien, omhelsd met een gigantische bel.
Goed dat de auto van Ronny was afgeplakt; de hoorns van enkele nieuwsgierige dames waren puntig genoeg om krassen in de flanken te zetten. Toen de eindbestemming van de dag in aantocht was, wilden we op een terrasje nog eerst iets gaan drinken. Toevallig merkten we dat er in het café een tv-toestel was waarop de halve finale tussen België en Engeland te zien was. In aanwezigheid van enkele West-Vlamingen hebben we onze Rode Duivels nog eerst naar de zilveren medaille gesupporterd!
's Avonds gingen we in Stara Loka op zoek naar een plaatsje 'in het wild' om te kamperen. Enkele vriendelijke Slovenen vertrouwden ons een goed plekje toe, naast een waterval. Vooraleer we gingen slapen, zochten we nog een stekje om te eten. Een hoteleigenaar prees ons een plaatselijk restaurant aan. Toen we er kwamen, waren we 'getuige' van een traditioneel bruiloftsfeest. Zo konden we niet enkel proeven van het plaatselijk eten, maar ook nog van hun tradities. (filmpje hierover volgt nog...)
Ik kan dat ook!
Lustte gij ook een boke? Hebde gij honger?
Mmmm, wat zie ik daar? Oortekening zetten?
Deze ceremoniemeester is helemaal geknipt voor zijn rol! Klik even op de foto..
VOLG SITUATIE 272 NIET, RICHTING ROGLA
15 juli 2018
's Ochtends zijn we nog eerst op zoek gegaan naar een plaatselijk 'taske koffie'. Op aanraden van iemand uit de buurt, kwamen we bij 'Klara' terecht. Dit hadden we nooit uit onszelf gevonden! Onderin een groot gebouw, verscholen achter enkele struiken, in de kelder, stond een kleine toog; 1 tafeltje binnen en 1 tafeltje buiten. Enkele dorpsbewoners zaten er op het vroege uur al enige tijd aan de pint of de wijn. Toch smaakte de koffie er goed (en goedkoop: vier koffies voor €4). We konden met opgekikkerd gevoel op weg vertrekken!
De route zette zich verder, richting Rogla. Daar gingen we het gezelschap van Veerle en Johan erbij krijgen. De weg ging grotendeels door de bossen, langs bergflanken. Wanneer je de kruinen van de bomen naast je ziet, en je krijgt het gevoel dat je de vogels er met de hand kan uitplukken, dan weet je dat de hellingen erg steil zijn. Het pad kronkelde op een bepaald moment goed steil omhoog. De weg werd smaller, doorspekt met keien. Op een bepaald moment kwamen we aan situatie 272.... Diegene die dit boek voor ons had gereden, had erbij vermeld dat het pad in 2014 onderbroken was. Mijne chauffeur dacht dat dat pad ondertussen wel hersteld zou zijn.... Niet dus..... Het werd zo smal dat het enkel nog te bewandelen was.... Tijd voor mij om uit te stappen! Er waren vakkundigen genoeg bij om de auto te helpen keren. Ik zou ondertussen wel te voet terug afdalen.... De mannen vinden zulke situaties wel een uitdaging... Ieder zijn pleziertje...
Op het einde van de etappe die we wilden doen, zagen we Veerle en Johan ons opwachten op een terrasje. We besloten om er meteen te eten vooraleer we naar de camping in de buurt zouden gaan. De meesten deden er zich te goed aan de lokale, uitgebreide vleesschotel. Wanneer je ooit in de buurt bent, moet je dit zeker eens uitproberen, wanneer je een vleesliefhebber bent.
Vlakbij het watervalletje in het wild.... slaapt goed, hoor!
'Keren' waar het pad overgaat in een smal wandelweggetje.
Nog een klein beetje, ja, ja, stop!
Dedorie, hè! Zo smal dat er wat is afgevallen!
PTUJ
dag 5
16 juli 2018
Overnachten en eten in Slovenië..... Niet prijzig! We wilden 's ochtends op de camping een koffietje gaan drinken en kregen er prompt een croissantje bij! Prijs voor drie personen..... €2,70!
Omdat we al goed gevorderd waren op de route, en toch tijd genoeg hadden om het hele traject af te ronden, hadden we beslist om even een ommetje te maken tot in Ptuj, het kleinste en oudste stadje van Slovenië. Het gaat echt wel over de stadskern, met bovenaan het kasteel. Het heeft wel iets. Zeker de moeite waard om het te bezoeken. Het heeft gezellige, smalle straatjes en terrasjes. Door de warmte van de dag, was het toch wel een heuse inspanning om tot aan het kasteel te gaan. Maar het uitzicht boven de stadskern, was de moeite waard. Van daaruit ging het richting Celje. Ik bespaar mezelf de namen van de dorpen/steden die we ondertussen passeerden. Maar ik onthoud wel de mooie uitzichten, de weelderige bloemenweides en enorme wouden. Af en toe zagen we wat wild opschrikken. Ook al bleven we uitkijken naar een verdwaalde beer, we konden er geen te pakken krijgen. Dit had misschien wel te maken met de windval die in december had plaatsgehad. Op één nacht waren er een half miljoen bomen omgevallen of ontworteld. Dit moet nu nog allemaal opgeruimd worden. Je ziet overal grote hopen boomstammen liggen die nog uit de wouden moeten worden opgehaald. Er wordt hard gewerkt in de wouden en dat veroorzaakt natuurlijk wel wat drukte en lawaai waardoor de dieren worden opgeschrikt. We blijven uitkijken naar Balou!
dag 6
17 juli 2018
We genoten vandaag verder van het mooie Slovenië, richting zuidwaarts.
dag 7
18 juli 2018
Dankzij de overnachting van bompa en Ronny in een vernieuwd 'hotelletje' onderweg, hadden zij voor ons een parel van een gebouw (met bijgebouwen) ontdekt. We werden uitgenodigd door een vriendelijke 'conciërge' die ons door het gebouw, tuin en bijgebouwen loodste. Een van de gebouwen was in de jaren 18.. oorspronkelijk bewoond geweest door een priester. Dit gebouw heeft men nu ingericht als museum. Je waant je in Bokrijk.
Een ander gebouw vlakbij raakte in verval tot 3 jaar geleden. Dan heeft men het huis en toebehoren een renovatie gegeven om U tegen te zeggen. Je kan er overnachten, feesten en vergaderingen geven. Het werd voor de eigenaar voorzien van sauna; er werden kunstwerken geplaatst..... Onze Sloveense gids Pieter (of Peter of Pter) opende een ware schat achter de gevels. Knap!
Verder op onze route werd er nog gestopt voor een maaltijd 'spek met eieren' om dan verder af te zakken naar de volgende camping. We zaten ruim op schema en bereikten het oorspronkelijke eindpunt van het roadbook. Dat was ook de planning. Morgen rijden we naar het beginpunt van de route om van daaruit verder te rijden naar Bled, de plaats waar we vertrokken zijn.
VAN 'TRIESTE' STAD NAAR NOVA GORICA
dag 8
19 juli 2018
Man, man, het kan hééééét zijn in Slovenië aan de westkant. Het idee was om langs de kust naar het beginpunt van het boek te rijden (Nova Gorica). Omdat we vlakbij de Italiaanse kust zaten, beslisten we om (niet over snelwegen) langs deze kust naar het noorden te rijden. De stad vlakbij noemde Trieste. Wat ik van die stad dacht? Warm, heet, groot, vuil, druk... Het kan te maken gehad hebben van de drukkende warmte die er heerste, maar ik snakte naar de bossen van Slovenië. Onderweg pikten we dan maar een Italiaans restaurant mee; daar konden we ook genieten van koelte. Eenmaal de warme auto terug in, reden we richting van de Sloveense grens. De politie langs de grens wuifde uitbundig naar de Land Rovers en maakten al snel een foto voor zijn verzameling.
Vlakbij het vertrekpunt vonden we de camping uit het boek: Lijak. Wanneer je wil gaan raften of para-penten, is dat de place-to-be. Onze activiteit bestond uit het opstellen van de tent, kijken naar de Tour de France en verder niks doen. Veel te warm!
CRNI VRH
dag 9
20 juli 2018
Onze wagen vertrok vanmorgen richting Crni Vrh. Toen we de tent opvouwden, liep het zweet weer over de wangen. De dame van de camping vertelde dat het vandaag net hetzelfde weer zou worden als gisteren. Maar.... we mochten niet klagen. Vorig jaar was het gemiddeld 38° in hun streek... Pfff, dan maar weer naar de bossen, hoor!
En de route loodste ons er snel naartoe. Het zuchtje door de bomen was een aangename vaststelling. Ook al werd er geregeld aangeduid dat er veel beren zouden zijn, hebben we er toch weer geen gespot. Weerom logisch, er werd volop gewerkt in de wouden.
Even na twee uur bereikten we de eerste halte en gingen naar de camping die werd aangeduid in het boek. We zijn de enige gasten op het terrein, maar kunnen genieten van de vriendelijkheid van de eigenaars.
Het dorpje telt een kleine 1000 inwoners maar ook een goed restaurant met een erg vriendelijke eigenaar. Hij vergaste ons met een lekker lokaal maal, lokaal dessertje en drankje. Morgenvroeg gaan we er ook ontbijten; hij zou ons ermee verwennen. Het heeft ondertussen al wat gerommeld in de lucht en een beetje geregend. De hitte van gisteren is even vergeten (we zagen net de weersvoorspelling voor volgende week in België......).
dag 10
21 juli 2018
Gisteravond hebben we lange tijd met de schoondochter van de campinguitbater gebabbeld. Ze vertelde ons heel wat nieuwtjes over het land: zijn geschiedenis onder Tito, hun cultuur van het ‘vlees eten’, de meters sneeuw die er kunnen vallen, ... Het was best al donker toen we onze weg naar de tent moesten vinden.
Vanmorgen hadden we een afspraak met de hoteluitbater van gisteren. Hij had ons een lokaal ontbijt beloofd en heeft zich zeker aan zijn afspraak gehouden! Zijn vrouw zorgde deze keer voor de bediening en maakte ons wegwijs bij de verschillende gerechtjes. Ze serveerde overheerlijke, ambachtelijk gemaakte yoghurt. Toen ik haar vroeg of ik er enkele potjes van kon kopen, reed ze met ons in haar wagen naar de boerderij waar die werd gemaakt. We kregen er nog een rondleiding bij ook... Wanneer we dachten dat ze met ons terug naar het dorp zou rijden, stelde ze voor om even met haar een ommetje te maken langs een speciale woning. Het betrof een woning die gehuisvest was in een bunker die tijdens de Eerste en de Tweede Wereldoorlog was gebruikt. Een krasse 77-er en zijn vrouw waren de eigenaars. Zijn vrouw was echter niet daar omdat zij zwaar ziek was geworden door een tekenbeet, diegene waarvoor wij onze injecties hadden gehad. De man liet ons zijn bizarre maar unieke woonplaats met trots zien.
Na ons bezoek zetten we het laatste stukje van het roadbook verder. Het pad kronkelde door de Sloveense Alpen tot op een hoogte van 1270 meter! Adembenemend mooi! De weg naar beneden boezemde wel een beetje spanning in. Op een bepaald moment roken we een verbrande geur en merkte de chauffeur dat de remmen niet meer zo goed werkten als gewoonlijk.... Ze stonden gloeiend, maar dan ook gloeiend heet!! In de mate van het mogelijke werd er zoveel mogelijk rembesparend naar beneden gereden. Terwijl wij onszelf aan een pizza tegoed deden, konden de remmen afkoelen...
TERUG NAAR BELGIË...
dag 11 en 12
22 en 23 juli 2018
De laatste camping krijgt van ons ook weer een hoge score. Het adembenemende uitzicht is er super! Rond half 10 hebben we uitgecheckt om de terugweg aan te vatten. Het verkeer door Oostenrijk vlotte goed. In Duitsland hebben we enkele welgekome verfrissende regenbuien gehad. Deze deden toch wel deugd.... In vier uur tijd hebben we meer water gehad dan in vier maanden in België.
Ik heb me dikwijls verbaasd over het drukke verkeer. Hoewel het zondag was (en op zondag mogen de vrachtwagens niet op de Duitse snelwegen rijden), was het toch erg druk op de snelweg. Ik hield mijn hart al een beetje vast voor de omgeving van Stuttgart. Die stad voorbij zijn om dan een slaapplaats te zoeken, was het doel van de dag. Dat is ons ook gelukt. 's Nachts hebben we overnacht in 'Zum Nachtwächter' in Lienzingen. Het is een erg knap gerestaureerd gebouw uit 1441; de moeite waard! Van daaruit zijn we daags nadien verder naar Merksplas gereden. De hitte die in België heerste, werd meer en meer voelbaar naarmate we België naderden. Er waren al verschillende bomen die hun herfstkleuren lieten zien. Stilaan werd duidelijk dat we de stille natuur achter ons aan het laten waren: windmolens, bedrijven, drukte, stinkende steden.... Wat een verschil met het land dat we net bezocht hadden!
Rond half vier in de namiddag (en +/- 3700 km meer op de teller), zat de trip erop.
Wat ik verder wil onthouden van Slovenië:
- erg vriendelijke mensen - een groot veiligheidsgevoel
- Slovenië is een puur en proper land. Er is zo goed als geen industrie. Ze doen
erg veel export van hout.
- een groot deel van West-Slovenië behoorde vroeger tot Italië
- de meeste huizen hebben fruitbomen (niet enkel voor het fruit maar voor het
maken van schnaps. Deze is streekgebonden: ofwel appel ofwel pruim)
- er wordt stevig aangedrongen om bij elk huis een lindeboom te zetten
- zowat alle huizen hebben een groententuin
- blijkbaar heerst er al enkele jaren een 'gezondheidshype': zoveel mogelijk
fietsen of wandelen, ecologisch leven....
- vanaf oktober tot april kan er sneeuw vallen. Vorige zomer is er een totale
hoeveelheid van ongeveer 5 meter sneeuw gevallen. De temperatuur in de
winter schommelt tussen -20° en -25°C.
- omdat de landbouw een beetje afneemt, neemt de oppervlakte van de bossen
nog toe (en momenteel is al ongeveer 2/3 van de oppervlakte bos)
- ik plaats Slovenië voor mezelf als 'parel van Europa'
dag 5
16 juli 2018
Overnachten en eten in Slovenië..... Niet prijzig! We wilden 's ochtends op de camping een koffietje gaan drinken en kregen er prompt een croissantje bij! Prijs voor drie personen..... €2,70!
Omdat we al goed gevorderd waren op de route, en toch tijd genoeg hadden om het hele traject af te ronden, hadden we beslist om even een ommetje te maken tot in Ptuj, het kleinste en oudste stadje van Slovenië. Het gaat echt wel over de stadskern, met bovenaan het kasteel. Het heeft wel iets. Zeker de moeite waard om het te bezoeken. Het heeft gezellige, smalle straatjes en terrasjes. Door de warmte van de dag, was het toch wel een heuse inspanning om tot aan het kasteel te gaan. Maar het uitzicht boven de stadskern, was de moeite waard. Van daaruit ging het richting Celje. Ik bespaar mezelf de namen van de dorpen/steden die we ondertussen passeerden. Maar ik onthoud wel de mooie uitzichten, de weelderige bloemenweides en enorme wouden. Af en toe zagen we wat wild opschrikken. Ook al bleven we uitkijken naar een verdwaalde beer, we konden er geen te pakken krijgen. Dit had misschien wel te maken met de windval die in december had plaatsgehad. Op één nacht waren er een half miljoen bomen omgevallen of ontworteld. Dit moet nu nog allemaal opgeruimd worden. Je ziet overal grote hopen boomstammen liggen die nog uit de wouden moeten worden opgehaald. Er wordt hard gewerkt in de wouden en dat veroorzaakt natuurlijk wel wat drukte en lawaai waardoor de dieren worden opgeschrikt. We blijven uitkijken naar Balou!
Op verkenning in Ptuj.
Hier was er al iemand van het gezelschap komen eten met enkele collega's, enkele weken geleden.
Kamp Polje in Dolenjske Toplice: een gezellige camping, gegeerd door onze Noorderburen. Let wel goed op dat je je paspoort terugkrijgt wanneer je gaat uitchecken! Het mijne ligt er momenteel nog... Gelukkig gaat dochterlief nog naar Slovenië....
RICHTING ZUID-SLOVENIË
17 juli 2018
We genoten vandaag verder van het mooie Slovenië, richting zuidwaarts.
VERSCHOLEN ACHTER EEN OUDE HUISGEVEL
18 juli 2018
Dankzij de overnachting van bompa en Ronny in een vernieuwd 'hotelletje' onderweg, hadden zij voor ons een parel van een gebouw (met bijgebouwen) ontdekt. We werden uitgenodigd door een vriendelijke 'conciërge' die ons door het gebouw, tuin en bijgebouwen loodste. Een van de gebouwen was in de jaren 18.. oorspronkelijk bewoond geweest door een priester. Dit gebouw heeft men nu ingericht als museum. Je waant je in Bokrijk.
Een ander gebouw vlakbij raakte in verval tot 3 jaar geleden. Dan heeft men het huis en toebehoren een renovatie gegeven om U tegen te zeggen. Je kan er overnachten, feesten en vergaderingen geven. Het werd voor de eigenaar voorzien van sauna; er werden kunstwerken geplaatst..... Onze Sloveense gids Pieter (of Peter of Pter) opende een ware schat achter de gevels. Knap!
Verder op onze route werd er nog gestopt voor een maaltijd 'spek met eieren' om dan verder af te zakken naar de volgende camping. We zaten ruim op schema en bereikten het oorspronkelijke eindpunt van het roadbook. Dat was ook de planning. Morgen rijden we naar het beginpunt van de route om van daaruit verder te rijden naar Bled, de plaats waar we vertrokken zijn.
Wanneer je het luik naar de kelder opende en de trap afdaalde, zag je waar de priester zijne wijn bewaarde!
Helemaal rechts zie je onze gids 'Pieter'.
VAN 'TRIESTE' STAD NAAR NOVA GORICA
dag 8
19 juli 2018
Man, man, het kan hééééét zijn in Slovenië aan de westkant. Het idee was om langs de kust naar het beginpunt van het boek te rijden (Nova Gorica). Omdat we vlakbij de Italiaanse kust zaten, beslisten we om (niet over snelwegen) langs deze kust naar het noorden te rijden. De stad vlakbij noemde Trieste. Wat ik van die stad dacht? Warm, heet, groot, vuil, druk... Het kan te maken gehad hebben van de drukkende warmte die er heerste, maar ik snakte naar de bossen van Slovenië. Onderweg pikten we dan maar een Italiaans restaurant mee; daar konden we ook genieten van koelte. Eenmaal de warme auto terug in, reden we richting van de Sloveense grens. De politie langs de grens wuifde uitbundig naar de Land Rovers en maakten al snel een foto voor zijn verzameling.
Vlakbij het vertrekpunt vonden we de camping uit het boek: Lijak. Wanneer je wil gaan raften of para-penten, is dat de place-to-be. Onze activiteit bestond uit het opstellen van de tent, kijken naar de Tour de France en verder niks doen. Veel te warm!
Vanmorgen pikten we het kasteel van Bukovje mee. Aanvankelijk wilden we de binnenkant ook gaan bekijken maar de prijs viel wat tegen.... €16. Vier jaar geleden was dat nog €8.....
Toch een beer gevonden!
CRNI VRH
dag 9
20 juli 2018
Onze wagen vertrok vanmorgen richting Crni Vrh. Toen we de tent opvouwden, liep het zweet weer over de wangen. De dame van de camping vertelde dat het vandaag net hetzelfde weer zou worden als gisteren. Maar.... we mochten niet klagen. Vorig jaar was het gemiddeld 38° in hun streek... Pfff, dan maar weer naar de bossen, hoor!
En de route loodste ons er snel naartoe. Het zuchtje door de bomen was een aangename vaststelling. Ook al werd er geregeld aangeduid dat er veel beren zouden zijn, hebben we er toch weer geen gespot. Weerom logisch, er werd volop gewerkt in de wouden.
Even na twee uur bereikten we de eerste halte en gingen naar de camping die werd aangeduid in het boek. We zijn de enige gasten op het terrein, maar kunnen genieten van de vriendelijkheid van de eigenaars.
Het dorpje telt een kleine 1000 inwoners maar ook een goed restaurant met een erg vriendelijke eigenaar. Hij vergaste ons met een lekker lokaal maal, lokaal dessertje en drankje. Morgenvroeg gaan we er ook ontbijten; hij zou ons ermee verwennen. Het heeft ondertussen al wat gerommeld in de lucht en een beetje geregend. De hitte van gisteren is even vergeten (we zagen net de weersvoorspelling voor volgende week in België......).
Wablief? Oorbescherming?? Niet nodig....
En ik doe dat allemaal helemaal alleen!
De boom is minstens 100 jaar oud.
VERBROEDEREN MET DE LOCALS
21 juli 2018
Gisteravond hebben we lange tijd met de schoondochter van de campinguitbater gebabbeld. Ze vertelde ons heel wat nieuwtjes over het land: zijn geschiedenis onder Tito, hun cultuur van het ‘vlees eten’, de meters sneeuw die er kunnen vallen, ... Het was best al donker toen we onze weg naar de tent moesten vinden.
Vanmorgen hadden we een afspraak met de hoteluitbater van gisteren. Hij had ons een lokaal ontbijt beloofd en heeft zich zeker aan zijn afspraak gehouden! Zijn vrouw zorgde deze keer voor de bediening en maakte ons wegwijs bij de verschillende gerechtjes. Ze serveerde overheerlijke, ambachtelijk gemaakte yoghurt. Toen ik haar vroeg of ik er enkele potjes van kon kopen, reed ze met ons in haar wagen naar de boerderij waar die werd gemaakt. We kregen er nog een rondleiding bij ook... Wanneer we dachten dat ze met ons terug naar het dorp zou rijden, stelde ze voor om even met haar een ommetje te maken langs een speciale woning. Het betrof een woning die gehuisvest was in een bunker die tijdens de Eerste en de Tweede Wereldoorlog was gebruikt. Een krasse 77-er en zijn vrouw waren de eigenaars. Zijn vrouw was echter niet daar omdat zij zwaar ziek was geworden door een tekenbeet, diegene waarvoor wij onze injecties hadden gehad. De man liet ons zijn bizarre maar unieke woonplaats met trots zien.
Na ons bezoek zetten we het laatste stukje van het roadbook verder. Het pad kronkelde door de Sloveense Alpen tot op een hoogte van 1270 meter! Adembenemend mooi! De weg naar beneden boezemde wel een beetje spanning in. Op een bepaald moment roken we een verbrande geur en merkte de chauffeur dat de remmen niet meer zo goed werkten als gewoonlijk.... Ze stonden gloeiend, maar dan ook gloeiend heet!! In de mate van het mogelijke werd er zoveel mogelijk rembesparend naar beneden gereden. Terwijl wij onszelf aan een pizza tegoed deden, konden de remmen afkoelen...
Van daaruit wees het boek ons richting Bled. Omdat we dat al gezien hebben, hebben we beslist om onze laatste nacht in Slovenië op een camping in de streek van Bovec door te brengen. Morgen vangen we de weg naar België terug aan. Nu nog even genieten van het kabbelende, ijskoude water
van de Soca.....
Als je hier in de buurt bent, zeker eens binnenspringen! Erg vriendelijke mensen!
We kregen een korte rondleiding in het 'bedrijfje' waar de yoghurt werd gemaakt.
De bunker werd ingericht als een gezellig verblijf.
Dankzij onze 'gids' mochten we er ook binnen een kijkje nemen.
Helder en ijs-, ijskoud!
TERUG NAAR BELGIË...
dag 11 en 12
22 en 23 juli 2018
De laatste camping krijgt van ons ook weer een hoge score. Het adembenemende uitzicht is er super! Rond half 10 hebben we uitgecheckt om de terugweg aan te vatten. Het verkeer door Oostenrijk vlotte goed. In Duitsland hebben we enkele welgekome verfrissende regenbuien gehad. Deze deden toch wel deugd.... In vier uur tijd hebben we meer water gehad dan in vier maanden in België.
Ik heb me dikwijls verbaasd over het drukke verkeer. Hoewel het zondag was (en op zondag mogen de vrachtwagens niet op de Duitse snelwegen rijden), was het toch erg druk op de snelweg. Ik hield mijn hart al een beetje vast voor de omgeving van Stuttgart. Die stad voorbij zijn om dan een slaapplaats te zoeken, was het doel van de dag. Dat is ons ook gelukt. 's Nachts hebben we overnacht in 'Zum Nachtwächter' in Lienzingen. Het is een erg knap gerestaureerd gebouw uit 1441; de moeite waard! Van daaruit zijn we daags nadien verder naar Merksplas gereden. De hitte die in België heerste, werd meer en meer voelbaar naarmate we België naderden. Er waren al verschillende bomen die hun herfstkleuren lieten zien. Stilaan werd duidelijk dat we de stille natuur achter ons aan het laten waren: windmolens, bedrijven, drukte, stinkende steden.... Wat een verschil met het land dat we net bezocht hadden!
Rond half vier in de namiddag (en +/- 3700 km meer op de teller), zat de trip erop.
Wat ik verder wil onthouden van Slovenië:
- erg vriendelijke mensen - een groot veiligheidsgevoel
- Slovenië is een puur en proper land. Er is zo goed als geen industrie. Ze doen
erg veel export van hout.
- een groot deel van West-Slovenië behoorde vroeger tot Italië
- de meeste huizen hebben fruitbomen (niet enkel voor het fruit maar voor het
maken van schnaps. Deze is streekgebonden: ofwel appel ofwel pruim)
- er wordt stevig aangedrongen om bij elk huis een lindeboom te zetten
- zowat alle huizen hebben een groententuin
- blijkbaar heerst er al enkele jaren een 'gezondheidshype': zoveel mogelijk
fietsen of wandelen, ecologisch leven....
- vanaf oktober tot april kan er sneeuw vallen. Vorige zomer is er een totale
hoeveelheid van ongeveer 5 meter sneeuw gevallen. De temperatuur in de
winter schommelt tussen -20° en -25°C.
- omdat de landbouw een beetje afneemt, neemt de oppervlakte van de bossen
nog toe (en momenteel is al ongeveer 2/3 van de oppervlakte bos)
- ik plaats Slovenië voor mezelf als 'parel van Europa'
Even op de foto klikken.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten