ZOO WARM....
5 augustus 2015
dag 1
Het verslag is met een dag vertraging.... Er was gisteren geen internet....
Goed, vanmorgen startte de motor van onzen Def weer om half 6 stipt om koers te zetten naar het zuiden. We vertrokken met onze sweater aan maar dat heeft niet echt lang geduurd.
Terwijl de kilometers onder onze banden door gleden, steeg de temperatuur... Pff, er werd wat af gezweet!
Het landschap werd maar dorder en dorder. Frankrijk is aan het uitdrogen.
De bassins naast de autosnelwegen stonden helemaal droog, de zonnebloemen zijn verdord, de maïsbladeren zijn helemaal opgekruld.
Na 1150 km zochten we een camping in de omgeving van Montpellier. De zeelucht deed ons deugd, net als de douche, het zicht op Franse petanque-spelers, de schaduw onder de platanen. We zitten bijna waar we willen zitten.
dag 1
Het verslag is met een dag vertraging.... Er was gisteren geen internet....
Goed, vanmorgen startte de motor van onzen Def weer om half 6 stipt om koers te zetten naar het zuiden. We vertrokken met onze sweater aan maar dat heeft niet echt lang geduurd.
Terwijl de kilometers onder onze banden door gleden, steeg de temperatuur... Pff, er werd wat af gezweet!
Het landschap werd maar dorder en dorder. Frankrijk is aan het uitdrogen.
De bassins naast de autosnelwegen stonden helemaal droog, de zonnebloemen zijn verdord, de maïsbladeren zijn helemaal opgekruld.
Na 1150 km zochten we een camping in de omgeving van Montpellier. De zeelucht deed ons deugd, net als de douche, het zicht op Franse petanque-spelers, de schaduw onder de platanen. We zitten bijna waar we willen zitten.
WARM !!! Ijsblok achter de rug, ijswater om af te koelen. Goe zot....
Wat wordt het? Alcoholvrij of 'druivensap'?
DAAR GAAN WE
6 augustus 2015
dag 2
Vandaag zijn we begonnen aan het roadbook. Eerst hebben we nog een tijdje gereden tot aan het beginpunt: Collioure. Deze stad is een mooie stad aan de Middellandse Zee. Veel schilders, veel artistieke bezigheden, veel havengezichten, veel toeristen maar allemaal in een gemoedelijke sfeer. Van hieruit vertrokken we, nadat we uitgeprobeerd hadden met welke navigatie we best konden werken. De uitzichten die we hadden waren adembenemend! We reden op smalle paden (ik hield best wel dikwijls de adem in), we moesten soms andere wagens kruisen (ik hield echt, echt wel dikwijls de adem in), we zagen ruïnes, we genoten van de krekels, we roken de geur van anijs....
dag 2
Vandaag zijn we begonnen aan het roadbook. Eerst hebben we nog een tijdje gereden tot aan het beginpunt: Collioure. Deze stad is een mooie stad aan de Middellandse Zee. Veel schilders, veel artistieke bezigheden, veel havengezichten, veel toeristen maar allemaal in een gemoedelijke sfeer. Van hieruit vertrokken we, nadat we uitgeprobeerd hadden met welke navigatie we best konden werken. De uitzichten die we hadden waren adembenemend! We reden op smalle paden (ik hield best wel dikwijls de adem in), we moesten soms andere wagens kruisen (ik hield echt, echt wel dikwijls de adem in), we zagen ruïnes, we genoten van de krekels, we roken de geur van anijs....
Op een bepaald moment stopten we bij een andere Defender 110, in het bezit van een Frans echtpaar: Laurent en Valérie uit Le Mans. Na een korte babbel, vervolgende we onze 'bergpaadjes'.
's Avonds echter, bij het zoeken van een camping, kwamen we hetzelfde koppel tegen bij een tankstation. Je kan het al raden (als je een Land Rover koopt, krijg je er een ganse familie bij), we zijn samen in de camping 'verbroederd'. Zodoende zitten we nu in ons eerste Spaanse café, samen met onze nieuwe Franse kennissen, verhalen over Land Rovers te vertellen...
Van hieruit (Collioure) vertrokken we, nadat we de sfeer van het stadje hadden opgesnoven.
Deze Land Rover is niet erg geliefd.... Alle wagens die fout geparkeerd waren, werden door deze gele Defender vakkundig weggetakeld.
We verlieten de havenstad en trokken de bergen in.
OP HET DAK VAN DE WERELD
7 augustus 2015
dag 3
Een vroege haan heeft ons vanmorgen gewekt....
Gisterenavond wasten we het zweet van de dag tijdens het douchen weg; vanmorgen moesten we het zweet van de nacht (jeetje, het blijft hier maar heet!) weer wegwassen...
Nadat we afscheid hadden genomen van onze Franse 'buren', duurde het niet lang of we trokken weer de bergen in. 't Mag gezegd worden: de Pyreneeën kennen een ongekende schoonheid! Het is een gigantisch mooi gebergte (de Karpaten staan nog steeds op nummer 1 maar de Pyreneeën komen toch aardig dicht in de buurt!). Dankzij het roadbook (en de stuurmanskunst van mijn mannelijke wederhelft), kwamen we op plaatsen die weinig door de mensen bezocht worden en toch erg betuigen van adembenemende indrukken. Ik moet er wel even bij vermelden dat er passages bij waren die me soms de ogen deden dichtdoen. Het handvat vooraan aan het dashboard is wel wat smaller geworden (ik heb dikwijls stevig houvast gezocht en m'n handen dichtgeknepen rond dit handvat). Wie het roadbook wil rijden, beschikt toch best over enige ervaring en zeker geen bang hart (afgronden van 500 tot 700 meter diep en een 'rijweg' die juist een auto breed is)! Maar, het is de moeite waard! Langzaam kropen we hoger en hoger. Op een bepaald moment overschreden we de kaap van 2000 m. We kwamen op deze manier boven de boomgrens uit. Om dit te bereiken hadden we een afstand van 22 km afgelegd in een tijdspanne van anderhalf uur. Gelukkig was het wegdek droog. Ik kan je verzekeren dat, wanneer het geregend zou hebben, dit stuk zeker en vast een pak gevaarlijker zou zijn en een ander staartje zou krijgen...
Vannacht wordt er regen verwacht (mogelijk gepaard met onweer). Ik weet niet of ik hier echt gelukkig mee ben... Langs de ene kant brengt dit wel wat verkoeling maar langs de andere kant scherpt het m'n schrik om nieuwe bergwegen te berijden, toch wel aan.
's Avonds zijn we nog naar het dorpje gegaan. We konden er voor 15 euro (let goed op) het volgende consumeren: 1 entre-côte, 1 visschoteltje, een watertje, een halve liter rode wijn, 2 koffies en 1 magnum!
Na een stevige klim, kropen we de daktent in.
Wordt vervolgd!
dag 3
Een vroege haan heeft ons vanmorgen gewekt....
Gisterenavond wasten we het zweet van de dag tijdens het douchen weg; vanmorgen moesten we het zweet van de nacht (jeetje, het blijft hier maar heet!) weer wegwassen...
Nadat we afscheid hadden genomen van onze Franse 'buren', duurde het niet lang of we trokken weer de bergen in. 't Mag gezegd worden: de Pyreneeën kennen een ongekende schoonheid! Het is een gigantisch mooi gebergte (de Karpaten staan nog steeds op nummer 1 maar de Pyreneeën komen toch aardig dicht in de buurt!). Dankzij het roadbook (en de stuurmanskunst van mijn mannelijke wederhelft), kwamen we op plaatsen die weinig door de mensen bezocht worden en toch erg betuigen van adembenemende indrukken. Ik moet er wel even bij vermelden dat er passages bij waren die me soms de ogen deden dichtdoen. Het handvat vooraan aan het dashboard is wel wat smaller geworden (ik heb dikwijls stevig houvast gezocht en m'n handen dichtgeknepen rond dit handvat). Wie het roadbook wil rijden, beschikt toch best over enige ervaring en zeker geen bang hart (afgronden van 500 tot 700 meter diep en een 'rijweg' die juist een auto breed is)! Maar, het is de moeite waard! Langzaam kropen we hoger en hoger. Op een bepaald moment overschreden we de kaap van 2000 m. We kwamen op deze manier boven de boomgrens uit. Om dit te bereiken hadden we een afstand van 22 km afgelegd in een tijdspanne van anderhalf uur. Gelukkig was het wegdek droog. Ik kan je verzekeren dat, wanneer het geregend zou hebben, dit stuk zeker en vast een pak gevaarlijker zou zijn en een ander staartje zou krijgen...
Vannacht wordt er regen verwacht (mogelijk gepaard met onweer). Ik weet niet of ik hier echt gelukkig mee ben... Langs de ene kant brengt dit wel wat verkoeling maar langs de andere kant scherpt het m'n schrik om nieuwe bergwegen te berijden, toch wel aan.
's Avonds zijn we nog naar het dorpje gegaan. We konden er voor 15 euro (let goed op) het volgende consumeren: 1 entre-côte, 1 visschoteltje, een watertje, een halve liter rode wijn, 2 koffies en 1 magnum!
Na een stevige klim, kropen we de daktent in.
Wordt vervolgd!
Droog wegdek...
Alsmaar hoger en hoger (alsmaar een dunner en dunner handvat...)
boven de boomgrens
Pyreneeën op z'n ruwst
Guy7 augustus 2015 22:34
Geniet ervan maar wees voorzichtig. Bij problemen komen we!!!!
8 augustus 2015
dag 4
't Was een leuke camping met heel gastvrije mensen. We trokken dan ook met een goed gevoel de bergen in. We kwamen van de ene verbazing in de andere terecht. 't Was weer genieten van de natuur! We reden door grote groepen wilde paarden, kuddes grazende koeien, zagen de boomvalken en vaalgieren van dichtbij op jacht gaan. We kropen langzaam aan verder en verder de hoogte in. De kaap van 2000 meter werd los overschreden. We zaten een ganse tijd boven de wolken. Dat was echt wel genieten!
Maar.... ik ben vandaag toch wel echt blij dat ik nog kan bloggen.... We hebben een situatie meegemaakt die ik nooit meer wil meemaken...
We waren het roadbook braafjes aan het volgen en we zaten aan een serieuze afdaling over een rotsachtige weg waarop juist genoeg plaats was voor één auto. Plotseling vlogen de donkere wolken over ons hoofd en de regendruppels kwamen met grote vlagen over ons heen. Ze waren vergezeld met veel wind, bliksem en donderslagen. Wijselijk genoeg werd de wagen aan de kant gezet. Na enkele minuten was het wegdek herschapen in een vreselijk glad wegdek (dat sowieso al een serieuze helling naar beneden had). Toen we de tocht verderzetten, bleek dat het pad - onaangekondigd - stopte. Er waren mensen bezig geweest met het pad terug open te maken; het pad was dan ook al 'stuk' gereden door zwaar werkgerief. De auto stond op een kam met aan beide zijden een gigantische afgrond naar beneden. Ondertussen bleef het maar regenen en het wegdek werd maar gladder en gladder. De banden zaten ondertussen ook al vol met slijk, modder en stenen. Dit was teveel voor me... Ik stapte uit - neen, geen stap verder meer in dit aluminium ros.... Wanneer ik zou blijven zitten, zou ik het Dirk enkel maar moeilijker maken; hij had in deze situatie geen paniekerige reacties rond zijn oren nodig. Hij moest achteruit terug de helling op tot op een 'beetje recht' vlak waarop hij de auto moest keren. De wagen schoof gevaarlijk achteruit; ik hield de adem vast. Dit was erop of eronder! Gelukkig was het EROP ! Ik gebaarde Dirk dat hij niet op mij moest wachten maar dat hij zo snel mogelijk een veilige plaats voor de auto moest opzoeken. Hij vertrok, ik ook: in top, short en sandalen in de gutsende regen. Binnen de kortste tijd was ik doorweekt; ik voelde me een verzopen kat. Ik realiseerde me dat dit slecht had kunnen aflopen en dat ik me gelukkig kon prijzen dat ik hier nu zo liep. Een dikke kilometer verderop, vond ik de wagen op een veilige plek.
Ik gritste een handdoek bijeen en zocht wat droge klederen. Ik wilde zo snel mogelijk weg hier.
Op de terugweg kruisten we Laurent. Hij wilde net het stuk parcours opgaan maar we hebben hem dit wijselijk afgeraden.
Mijn dag zat erop en daarom besloten we maar snel een camping op te zoeken zodat we ons konden douchen en bekomen van de dag. Op die weg botste er nog bijna een ree op de motorkap. Jongens, het was echt wel genoeg. Ik dacht dat ik mijn grenzen had verlegd maar ik had het gevoel dat ze terug dichterbij waren gekomen. Vanavond mocht er gerust een flesje op de goede afloop gekraakt worden!
Ik gritste een handdoek bijeen en zocht wat droge klederen. Ik wilde zo snel mogelijk weg hier.
Op de terugweg kruisten we Laurent. Hij wilde net het stuk parcours opgaan maar we hebben hem dit wijselijk afgeraden.
Mijn dag zat erop en daarom besloten we maar snel een camping op te zoeken zodat we ons konden douchen en bekomen van de dag. Op die weg botste er nog bijna een ree op de motorkap. Jongens, het was echt wel genoeg. Ik dacht dat ik mijn grenzen had verlegd maar ik had het gevoel dat ze terug dichterbij waren gekomen. Vanavond mocht er gerust een flesje op de goede afloop gekraakt worden!
Zie je rotsen? Schapen? Geiten? Of van alles wat?
boven de wolken
Dit wegdek.... Ik hou er niet van!
EENZAAM
9 augustus 2015
dag 5
Ik heb gedroomd, gedroomd, gedroomd… In Merksplas vliegen de vaalgieren voortaan ook door de lucht, ik ben snipverkouden geworden; er verscheen een Belgische oranje Disco G4 die ons kwam depanneren ten tonele….
‘k Was blij dat ik gewekt werd door de koebellen.
De regenwolken waren verdwenen; ik kon met een gerust hart weer op m’n zit.
Daar gingen we weer; in stijgende lijn. Het landschap had wel een ander karakter dan gisteren; veel ruwer deze keer en ook veel eenzamer. We zagen onderweg zo goed als geen ander levend wezen; amper een koe of een paard, amper een andere auto. Af en toe stootten we op een heel dappere mountainbiker of fietser (mijn respect voor die sporters is nogmaals gegroeid. Chapeau!).
Rond de middag keken we uit naar een plekje waar we iets konden eten. Bij deze zoektocht ontmoetten we –in een dorpje waar 22 mensen wonen - een andere Defendereigenaar. Hij sprak ons aan en vroeg waar we naartoe gingen. Spontaan nodigde hij ons uit om bij hem te komen eten. De man was een open boek. We vernamen al snel dat hij uit New York kwam, 5 jaar in Japan had gewoond, nadien 30 jaar in Zwitserland en sinds kort in de Spaanse Pyreneeën. Hij was net op pensioen, had in Zwitserland het beroep van dakwerker uitgeoefend en hield zich nog als schrijnwerker bezig. Dit leek ons betrouwbaar. We namen als compensatie enkele gekoelde biertjes mee.
En toen kwamen de bizarre verhalen. Bleek dat hij, voor hij naar Japan ging, in Vietnam had gevochten. Hij vertelde ook vlotjes dat hij in België iemand bijna met een mes had gedood omdat die man achter zijn vriendin zat en dat hij in Barcelona iemand die aan zijn auto zat te prutsen, had achtervolgd met een stuk metaal. Oei, en wij hadden die een Belgische pint gegeven. We hebben het maal dan maar heel kort gemaakt en na een beleefd dankwoord, onze tocht verder gezet.
’s Avonds hebben we een camping bij een meer gezocht. We waren opgesteld naast, jawel, Laurent en Valérie. We blijven die mensen telkens weer ontmoeten. ‘Bizarre mais vrai.’
Bij deze 'vriendelijke' man mochten we eten..
Het moest er eens van komen...
ROOFVOGELSHOW
10 augustus 2015
dag 6
De zon scheen op m’n neus achter het muggengaas. Dat was zalig wakker worden in de tent.
Niet veel later waren we alweer op weg.
Eerst reden we door een militair domein en vanaf dat moment klommen we weer de bergen in. Het was een dag vol adembenemende uitzichten. De vergezichten deden ons steeds weer opnieuw verbazen. Op een bepaald moment kwamen we in een gebied waar de roofvogel de baas is. Het begon weer met enkele boomvalken op jacht. Nadien zagen we de vaalgieren weer volop bezig aan een gigantisch hoge vlucht. En nog wat later zagen we enkele grote, witte roofvogels rondcirkelen. Bij nader inzicht bleken het arenden te zijn. We werden er even stil van. Op een rotskam even verder op, zaten 10 vaalgieren naast elkaar, klaar voor de foto. Om dit beeld in België te mogen zien, moet je naar de zoo. Hier was het volledig gratis! (onze vriend ornitoloog zou nogal in z’n nopjes zijn…)
We zetten de tocht weerom verder. Hierbij botsten we weer op onze Franse vrienden. We vroegen snel of alles in orde was en gingen elk weer onze weg verder. We kruisten een kudde schapen, zagen enkele wilde paarden maar verder ontmoetten we geen enkele levende ziel meer. In de verte merkten we al enkele bergtoppen met flarden eeuwige sneeuw en verder passeerden we veel verlaten dorpjes.
Uiteindelijk hielden we nog even halt aan een verlaten kasteel met kerk. Het was er zooooooo stil. Het geluid van de stilte maakte indruk….
We besloten dan koers te zetten naar de volgende camping. Je kan het misschien al raden….. Op dat moment kwamen Valérie en Laurent ook aan…. Toeval bestaat wel…
GODVERLATEN PYRENEEËN
11 augustus 2015
dag 7
De Spaanse siësta bestaat nog altijd! In de namiddag zie je geen kat of ander levend wezen op straat en ’s avonds/’s nachts komen ze tot leven. Toen wij rond 11 uur in de tent kropen, begonnen praktische alle kinderen en enkele jongeren van de camping, luidruchtig estafettes te spelen, toegejuicht door anderen. Dit temperamentvol spel duurde tot enige tijd na middernacht. ’t Was een kort nachtje maar een stevig ontbijt zette ons weer recht in de schoenen.
We hadden het nodig…. Bij aanvang van onze route kregen we een bijzonder pittig parcours voorgeschoteld. Ik heb mezelf weer enige keren tegengekomen…. Ik heb me soms afgevraagd wat ik hier eigenlijk toch kwam zoeken…. Deze dag hebben we weinig leven gevonden ook. Ik denk dat we het meest desolate stuk van de Spaanse Pyreneeën bezocht hebben. We reden door ontelbaar veel verlaten ‘dorpjes’ (waarin dan telkens ook nog een kerk stond…), we zagen ontelbaar veel uitgedroogde riviertjes (maar ik denk dat die tijdens de lente wel kabbelen van het water), we kwamen op een plek waar een veertigtal vaalgieren door de lucht zweefden (hadden die alles opgegeten?), we arriveerden in een camping die op sterven na dood was….
Pas op, je hoort me niet klagen, de natuur was nog wel steeds op z’n best. Op dit moment zitten we op een fijne camping, met uitzicht op de zon die langzaam ondergaat over een uitgestrekte vallei. Er lopen hier geen temperamentvolle jongeren rond en de amandelen bengelen over onze tent. We zijn weer geflankeerd door een groen/witte Def.
Morgen hoop ik nog eens de besneeuwde bergtoppen te zien.
Amai , amai als ge het verhaal van 8 aug nog maar leest, krijg je het al benauwd. Gelukkig is den Dirk nen heeele rustige mens om dat tot een goed einde te brengen ;-)) of ....stuurmanskunst noemt dit zeker ? De co-piloot zal op dat moment niet genoten hebben van haar 'bergwandeling'. En inderdaad , die Vale Gieren op een rijtje is toch net iets spectaculairder dan wat Spreeuwen op den draad !!! Geniet er nog van en .... hou het veilig !!!! Groeten uit Merksplas.
pffff................. als ik dit hier allemaal lees ik had al in mijn br..k gedaan.
voorzichtig zijn he, we willen nog veel dingen doen met jullie samen.
Dikke knuf
voorzichtig zijn he, we willen nog veel dingen doen met jullie samen.
Dikke knuf
ZWARTGEBLAKERDE PYRENEEËN
12 augustus 2015
dag 8
Vandaag zouden we voor de laatste keer roadbook rijden. We reden al snel weer de kleine paadjes op. Op een bepaald moment konden we echter weer niet meer verder. Er lag een rotsblok op ons pad. Via de gps hebben we ons dan maar een alternatieve weg uit het bos laten nemen. Geloof het of niet maar we moesten een omweg maken van meer dan 40 km over de gewone weg (in plaats van 6 km door het bos). Er zat echter niets anders op…. Toen we vanaf dat nieuwe punt weer wilden verder trekken, kregen we het gezelschap van de groen/witte def. We besloten dan maar om de tocht samen verder te zetten. Zo waren we ook wel zeker dat we samen zouden zijn tijdens onze laatste avond in de Franse Pyreneeën.
Het pad bracht ons naar een gebied dat vorig jaar door een bosbrand was veranderd naar een stuk zwartgeblakerde Pyreneeën. Hier was geen leven meer te bespeuren; enkel verschroeide aarde en zwarte bomen. De oppervlakte van dit gebied verspreidde zich over duizenden hectaren. Af en toe dook er ook nog een ruïne op van wat eens een bewoond huis is geweest. Op deze manier hadden we dit gebergte nog niet gezien.
Nadat we terug op de bewoonde wereld (maar wat is een bewoonde wereld in de Spaanse Pyreneeën) kwamen, hebben we koers gezet naar onze laatste gezamenlijke camping, in de buurt van het eindpunt van roadbook nummer 5 , zijnde Arguedas. Om deze camping te bereiken, moesten we door Navarra: warm, droog, onbewoond en onbegroeid. We waanden ons als enige levende wezens in Spanje. Op de camping hebben we nog even een ‘gevecht’ moeten leveren met enkele vinnige ‘mousquittos’ maar dit kon de pret niet derven. Vooraleer we gingen slapen, werden we nog getrakteerd op een schitterend schouwspel van weerlicht à volonté. De natuur heeft z’n pracht dikwijls getoond….
zicht vanuit de tent
verschroeid, dor, zwart, levenloos
OP TERUGWEG
13 augustus 2015
dag 9
Vanaf vandaag gingen we weer elk onze weg. Laurent en Valérie duiken nog enkele dagen het gebergte in; wij zetten de terugweg in. ’t Was leuk om deze mensen te leren kennen.
Een blik op de gps leerde ons dat we een kleine 1400 km voor de boeg hadden; ’t was dan ook tijd om te vertrekken (Hopelijk zonder al te veel files. Half augustus, vlak voor het weekend… Er kon veel verkeer zijn….).
Gelukkig konden we nog even door de Pyreneeën. Arguedas ligt namelijk een eindje onder het gebergte, verder Spanje in. We hielden nog een tussenstop op een terras van een trotse Bask vooraleer we de snelweg naar Frankrijk namen.
Ik som even op wat ik nog wil onthouden van deze reis: Catalonië is heel mooi, zeker het stuk dat in het gebergte ligt. Crème Catalun is een aanrader, net als een Spaanse koffie (klein tasje koffie dat je in een glas met ijsblokjes moet doen vooraleer het te drinken). Het stuk Spanje dat we gedaan hebben, lijkt uitgestorven: ofwel zijn de kleine dorpjes volledig verlaten, ofwel merk je overdag in een bewoond dorp geen levende ziel op; zelfs nog geen hond of kat! Ik heb nog nooit zoveel uitgedroogde rivieren gezien. Zonder de Tramontana kan je niet overleven, denk ik. Arragon is geen mooie streek. Het begin van het roadbook nummer 5 is het mooiste stuk – het laatste deel helemaal niet (deels omdat dit ten zuiden van de Pyreneeën loopt). Zowel de Cataloniërs als de Basken zijn een volk dat trots is op zichzelf. Je moet geen Spaanse Defchauffeur groeten want zij groeten niet terug – er zijn teveel Defkes en deze worden gebruikt als werkmateriaal. Vergeet internet! Men ziet er ook het nut niet van in om dit sterk uit te bouwen omdat in dit gebied toch maar weinig mensen wonen. De natuur is er nog heel puur en ongerept. Het landschap verandert voortdurend. Je kan uren rijden zonder iemand anders tegen te komen. De siësta bestaat nog echt.
De opzet van deze reis is geslaagd; we hebben het eindpunt bereikt (grotendeels via het roadbook). Dit punt ligt niet helemaal aan de Atlantische Oceaan maar er toch wel heel dichtbij. We hebben al een nieuwe vakantie met roadbook op het oog…..
Nog even genieten vooraleer de laatste 1400 km onder de banden door te laten glijden.
Amai een tof verslag....het is alsof we een stukje meereizen...heb link naar jullie blog op het bureaublad gezet....echt goed....ondertussen zijn jullie wrschnlk terug thuis....zal weer ff wennen zijn....maar tijd voor nieuwe plannen.....goe bezig
